Αφορμή για κάποιες σκέψεις ήταν άρθρο της κ. Λούπα στον Παλμογράφο, με τίτλο "Τις πταίει;", το οποίο επιχειρεί να δώσει απαντήσεις σε ένα ζήτημα, που μας έχει απασχολήσει αρκετά τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα μετά την οικονομική κρίση, όπου όλοι ψάχνουμε τους υπεύθυνους.
Ακολουθεί σχόλιο μας στο άρθρο.
Πολύ καλογραμμένο άρθρο και σας συγχαίρω ΟΜΩΣ διαφωνώ κάθετα, οριζόντια και διαγώνια, με την κεντρική ιδέα. Είμαστε ένας λαός ακυβέρνητος ουσιαστικά, που διανύουμε μια εποχή πολιτικής κρίσης, χωρίς (φωτισμένη) ηγεσία, με τους θεσμούς να αμφισβητούνται και σε περιπτώσεις να αυτοαναιρούνται και αυτό που χρειάζεται η χώρα είναι αλλαγή πολιτικής ηγεσίας και όχι αλλαγή λαού.
Παγιδευμένοι ανάμεσα στα δύο μεγάλα κόμματα, είναι άδικο να λέμε ότι μας αξίζουν οι κυβερνώντες, ιδιαίτερα μάλιστα όταν είναι πια γνωστό, ότι οι ηγεσίες επιλέγονται και προωθούνται από άλλα κέντρα αποφάσεων και πάντως όχι από μας. Θύματα πολιτικού διπολισμού μέχρι τώρα και εσχάτως και τριπολισμού, με τον τρίτο "εταίρο" της πολιτικής εξουσίας να μπαίνει δυναμικά στο παιχνίδι, τι βλέπετε να μπορείτε να κάνετε εσείς, εγώ και μαζί με μας και τα εκατομμύρια Ελλήνων, που συμφωνούν ότι ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΞΙΖΕΙ η πολιτική μας ηγεσία;
Είναι ωραία η ψευδαίσθηση ότι είμαστε ελεύθεροι να επιλέγουμε κυβερνήσεις δημοκρατικά, μήπως όμως το όλο ζήτημα μοιάζει με ένα τεστ πολλαπλών επιλογών, που ότι και να διαλέξεις, είναι σίγουρο ότι στο τέλος θα διαλέξεις υποχρεωτικά έναν από τους ήδη εκλεγμένους υποψήφιους, που έχουν προαποφασίσει άλλοι, πριν από σένα, για σένα; Αυτά σε ότι αφορά το τι μας αξίζει και αν μας αξίζει.
Σε ότι αφορά την νέα γενιά, ποιος την εκπαιδεύει και που βασιζόμαστε, για να ελπίζουμε ότι η νέα γενιά θα επιφέρει την πολυπόθητη αλλαγή; Στην εκπαίδευση που υποβαθμίζεται με κάθε τρόπο και σε κάθε ευκαιρία; Πως περιμένουμε από ένα πολίτη, που το ίδιο του το κράτος τον καταληστεύει, να είναι ευσυνείδητος φορολογούμενος; Πως περιμένουμε από τους γιατρούς να μην παίρνουν φακελάκια, όταν πληρώνονται μισθούς ανειδίκευτου εργάτη; Πως περιμένουμε από την δικαιοσύνη και τα σώματα καταστολής του εγκλήματος να μην λαδώνονται, να μην αδιαφορούν, να είναι ευσυνείδητοι, όταν ο ίδιος ο εργοδότης τους τους περιφρονεί και τους χρησιμοποιεί σαν πιόνια στην πολιτική σκακιέρα; Πως περιμένουμε ότι ο πολίτης δεν θα παρκάρει στα πεζοδρόμια, όταν η τοπική αυτοδιοίκηση δεν του παρέχει λύσεις στάθμευσης; Που βασίζουμε τις ελπίδες μας, ότι δεν θα ρυπάνουμε τις παραλίες μας, χωρίς κάδους απορριμμάτων για χιλιόμετρα ολόκληρα; Πως ελπίζουμε να μην καίμε τα δάση μας, όταν η αστυνόμευση των εθνικών δρυμών και πάρκων αποστελεχώνεται; Με την τοπική αυτοδιοίκηση και την περιφέρεια, που με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις περί άλλα τυρβάζει;
Έχετε δοκιμάσει να περπατήσετε σε "πεζοδρόμια" του Δήμου Αθηναίων; Έχετε οδηγήσει στα οδοστρώματα της "πρωτεύουσας"; Έχετε δοκιμάσει να πάρετε χρήματα πίσω, από την εφορία; Σας έχει τύχει να ακούσετε από δημόσια υπηρεσία "Έχετε δίκιο, αλλά ...". Ο μηχανισμός που στήθηκε για να μας υπηρετεί, ασελγεί καθημερινά σε βάρος μας και έχει την απαίτηση, όταν μας καταδυναστεύει και μας καταληστεύει, εμείς να είμαστε νομιμόφρονες, ευσυνείδητοι, ώριμοι πολιτικά, με σεβασμό τους θεσμούς, συνειδητοποιημένοι και υπεύθυνοι πολίτες. Είμαστε σοβαροί;
Δεν μας σέβονται κυρία Λούπα, παραδεχτείτε το! Αγανακτείτε, αλλά μαζί σας αγανακτούν εκατομμύρια Έλληνες, φευ όμως χωρίς λύση στο πρόβλημα τους. Όταν η ίδια η πολιτεία δεν σε σέβεται, πιστεύετε πραγματικά ότι θα σεβαστούμε εμείς σαν λαός την πολιτεία και τους νόμους; Όταν βλέπεις τους θεσμούς να αδρανούν και οι υπαίτιοι να φεύγουν νύχτα, χωρίς συνέπειες, πόσο πιο απαθής μπορείς να γίνεις μπροστά στην διαφθορά; Όταν το μόνο που κάνουμε είναι να καταριόμαστε τους "παλιοέλληνες", τους ρεμπεσκέδες, τους καφενόβιους, τους βρωμιάρηδες, που φτύνουν στα πεζοδρόμια και γράφουν στους τοίχους, νομίζετε ότι αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος να εμπνεύσουμε τον αυτοσεβασμό;
Έχοντας πια πειστεί, πέρα από κάθε αμφιβολία, ότι είμαστε ο χειρότερος λαός του κόσμου, ποιος θα μας διδάξει τον αυτοσεβασμό, που μας λείπει; Από που πηγάζει το περίφημο Ελληνικό φιλότιμο και πως θα το υποκινήσουμε; Μήπως αν κάποιος μας θύμιζε ποιοι είμαστε, αντί να μας υποτιμά, να ήταν μια καλύτερη προσέγγιση του όλου θέματος; Μήπως αντί για ανερμάτιστη και συχνά άδικη κριτική, που μοιράζει ευθύνες εκεί που δεν πρέπει, να θυμίζαμε στους κατοίκους αυτής της χώρας, ποιοι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ είναι; Μήπως τότε θα είχαμε το κίνητρο να φανούμε αντάξιοι της φυλής μας; Αναρωτιέμαι!
Θα χαρώ να δω σε επόμενο άρθρο σας, το μεγάλο αυτό θέμα, πως δηλαδή χτίζεται ο αυτοσεβασμός σε έναν λαό, που του έχουν στερήσει την αξιοπρέπεια του και την εθνική του υπερηφάνεια και τον έχουν κάνει να πιστεύει ότι είναι ο χειρότερος και με διαφορά.
«Τις πταίει;»
Βαρέθηκα πια! Μπούχτισα! Κάποιες καραμέλες, όσο κι αν τις πιπιλάμε, δεν λιώνουν ποτέ! Για όλα φταίει το κράτος, οι πολιτικοί, η Μέρκελ, οι Εβραίοι, οι Αμερικανοί, οι Ροκφέλερ, οι εξωγήινοι… Για όλα φταίνε οι άλλοι. ΕΣΥ, ΕΓΩ, ΕΜΕΙΣ ποτέ!
Δε λέω, όλοι έχουν μερίδιο ευθύνης. Όμως, οι ανίκανοι πολιτικοί δεν κατεβαίνουν από τον ουρανό, ψηφίζονται από ΕΣΕΝΑ κι από ΕΜΕΝΑ, δηλαδή από ΕΜΑΣ. Πώς γίνεται να τους ψηφίζουμε και μετά να τους βρίζουμε; Ας το πάρουμε απόφαση: Οι λαοί είναι άξιοι των ηγετών που τους κυβερνούν, είτε αυτό μας βολεύει, είτε όχι. Όσο για τις λαμογιές και τις απάτες, μήπως είναι ίδιον μόνο των ιθυνόντων; Ασφαλώς και όχι! Μια ματιά στην καθημερινή ειδησεογραφία επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές: όποια πέτρα κι αν σηκώσεις στην Ελλάδα, απατεώνα θα βρεις από κάτω. Από τον τελευταίο αγρότη του Έβρου, τον σουβλατζή της γειτονιάς και τον οδηγό του λεωφορείου, μέχρι τον επίορκο δημόσιο υπάλληλο, τον γιατρό, τον εφοριακό, τον δικαστικό. Ώρες – ώρες μάλιστα, στριφογυρίζουν στο μυαλό μου τα λόγια του απολύτως αντιπαθέστατου Θεόδωρου Πάγκαλου «Μαζί τα φάγαμε!», που ξεσήκωσαν χιλιάδες αγανακτισμένους, και σκέφτομαι πως ίσως είναι ό,τι πιο σωστό έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια. Καθένας, στο μέτρο των δυνατοτήτων του, έφαγε και εξακολουθεί να τρώει όσο και όπως μπορεί. Άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο. ΕΣΥ, ΕΓΩ, ΕΜΕΙΣ!
Ή μήπως πιστεύει κανείς ότι αν δεν είχαμε αφήσει κερκόπορτες ανοιχτές, (ΕΣΥ, ΕΓΩ, ΕΜΕΙΣ), η Μέρκελ, το ΔΝΤ, οι τοκογλύφοι και η τρόικα θα ήταν τώρα στο κεφάλι μας; Μάλλον κάτι σάπιο υπήρχε (και υπάρχει) στο βασίλειο της Δανιμαρκίας. Σήψη, γάγγραινα, δυσοσμία!
Ναι, δυσοσμία, σαν κι αυτή που επικρατεί στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών (και όχι μόνο, φυσικά), όπως πληροφορηθήκαμε πρόσφατα. Προσωπικό καθαριότητας δεν υπάρχει στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Πολύ κακό αυτό, πράγματι! Ασφαλώς, απαράδεκτο! Φαγωμάρα στην πανεπιστημιακή κοινότητα – προσλήψεις ή ιδιωτικές εταιρείες; - αφήνουν τους ναούς της γνώσης (λέμε τώρα!) να πνίγονται στο σκουπιδαριό, τις κατσαρίδες και τη μπόχα. Όμως, ας μου λύσει κάποιος την απορία, όλα αυτά τα ποτήρια του καφέ, που βλέπουμε στις φωτογραφίες που ακολουθούν, τα κουτιά από τσιγάρα, τα μπουκαλάκια του νερού, τα τσαλακωμένα χαρτιά και δεν συμμαζεύεται, ποιος τ’ αφήνει πάνω στα έδρανα; ΕΣΥ, ΕΓΩ, ΕΜΕΙΣ! Όλες αυτές οι τσαλαπατημένες αφίσες των πολιτικών/φοιτητικών παρατάξεων που σχηματίζουν βουνά, τι δουλειά έχουν στους διαδρόμους των σχολών; Κακά τα ψέματα, φίλοι μου, λίγο διαφέρει η τωρινή κατάσταση στις σχολές από εκείνη που υπήρχε πριν την έλλειψη καθαριστών..... [συνεχίζει]
Δείτε το άρθρο
Έχετε κάποιο σχόλιο; Εσείς τι λέτε γι' αυτό; Η γνώμη σας είναι σημαντική!
Πατήστε ΚΟΙΝΗ ΧΡΗΣΗ να το μοιραστείτε στο αγαπημένο σας μέσο κοινωνικής δικτύωσης.
Ακολουθεί σχόλιο μας στο άρθρο.
Παγιδευμένοι ανάμεσα στα δύο μεγάλα κόμματα, είναι άδικο να λέμε ότι μας αξίζουν οι κυβερνώντες, ιδιαίτερα μάλιστα όταν είναι πια γνωστό, ότι οι ηγεσίες επιλέγονται και προωθούνται από άλλα κέντρα αποφάσεων και πάντως όχι από μας. Θύματα πολιτικού διπολισμού μέχρι τώρα και εσχάτως και τριπολισμού, με τον τρίτο "εταίρο" της πολιτικής εξουσίας να μπαίνει δυναμικά στο παιχνίδι, τι βλέπετε να μπορείτε να κάνετε εσείς, εγώ και μαζί με μας και τα εκατομμύρια Ελλήνων, που συμφωνούν ότι ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΞΙΖΕΙ η πολιτική μας ηγεσία;
Είναι ωραία η ψευδαίσθηση ότι είμαστε ελεύθεροι να επιλέγουμε κυβερνήσεις δημοκρατικά, μήπως όμως το όλο ζήτημα μοιάζει με ένα τεστ πολλαπλών επιλογών, που ότι και να διαλέξεις, είναι σίγουρο ότι στο τέλος θα διαλέξεις υποχρεωτικά έναν από τους ήδη εκλεγμένους υποψήφιους, που έχουν προαποφασίσει άλλοι, πριν από σένα, για σένα; Αυτά σε ότι αφορά το τι μας αξίζει και αν μας αξίζει.
Σε ότι αφορά την νέα γενιά, ποιος την εκπαιδεύει και που βασιζόμαστε, για να ελπίζουμε ότι η νέα γενιά θα επιφέρει την πολυπόθητη αλλαγή; Στην εκπαίδευση που υποβαθμίζεται με κάθε τρόπο και σε κάθε ευκαιρία; Πως περιμένουμε από ένα πολίτη, που το ίδιο του το κράτος τον καταληστεύει, να είναι ευσυνείδητος φορολογούμενος; Πως περιμένουμε από τους γιατρούς να μην παίρνουν φακελάκια, όταν πληρώνονται μισθούς ανειδίκευτου εργάτη; Πως περιμένουμε από την δικαιοσύνη και τα σώματα καταστολής του εγκλήματος να μην λαδώνονται, να μην αδιαφορούν, να είναι ευσυνείδητοι, όταν ο ίδιος ο εργοδότης τους τους περιφρονεί και τους χρησιμοποιεί σαν πιόνια στην πολιτική σκακιέρα; Πως περιμένουμε ότι ο πολίτης δεν θα παρκάρει στα πεζοδρόμια, όταν η τοπική αυτοδιοίκηση δεν του παρέχει λύσεις στάθμευσης; Που βασίζουμε τις ελπίδες μας, ότι δεν θα ρυπάνουμε τις παραλίες μας, χωρίς κάδους απορριμμάτων για χιλιόμετρα ολόκληρα; Πως ελπίζουμε να μην καίμε τα δάση μας, όταν η αστυνόμευση των εθνικών δρυμών και πάρκων αποστελεχώνεται; Με την τοπική αυτοδιοίκηση και την περιφέρεια, που με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις περί άλλα τυρβάζει;
Έχετε δοκιμάσει να περπατήσετε σε "πεζοδρόμια" του Δήμου Αθηναίων; Έχετε οδηγήσει στα οδοστρώματα της "πρωτεύουσας"; Έχετε δοκιμάσει να πάρετε χρήματα πίσω, από την εφορία; Σας έχει τύχει να ακούσετε από δημόσια υπηρεσία "Έχετε δίκιο, αλλά ...". Ο μηχανισμός που στήθηκε για να μας υπηρετεί, ασελγεί καθημερινά σε βάρος μας και έχει την απαίτηση, όταν μας καταδυναστεύει και μας καταληστεύει, εμείς να είμαστε νομιμόφρονες, ευσυνείδητοι, ώριμοι πολιτικά, με σεβασμό τους θεσμούς, συνειδητοποιημένοι και υπεύθυνοι πολίτες. Είμαστε σοβαροί;
Δεν μας σέβονται κυρία Λούπα, παραδεχτείτε το! Αγανακτείτε, αλλά μαζί σας αγανακτούν εκατομμύρια Έλληνες, φευ όμως χωρίς λύση στο πρόβλημα τους. Όταν η ίδια η πολιτεία δεν σε σέβεται, πιστεύετε πραγματικά ότι θα σεβαστούμε εμείς σαν λαός την πολιτεία και τους νόμους; Όταν βλέπεις τους θεσμούς να αδρανούν και οι υπαίτιοι να φεύγουν νύχτα, χωρίς συνέπειες, πόσο πιο απαθής μπορείς να γίνεις μπροστά στην διαφθορά; Όταν το μόνο που κάνουμε είναι να καταριόμαστε τους "παλιοέλληνες", τους ρεμπεσκέδες, τους καφενόβιους, τους βρωμιάρηδες, που φτύνουν στα πεζοδρόμια και γράφουν στους τοίχους, νομίζετε ότι αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος να εμπνεύσουμε τον αυτοσεβασμό;
Έχοντας πια πειστεί, πέρα από κάθε αμφιβολία, ότι είμαστε ο χειρότερος λαός του κόσμου, ποιος θα μας διδάξει τον αυτοσεβασμό, που μας λείπει; Από που πηγάζει το περίφημο Ελληνικό φιλότιμο και πως θα το υποκινήσουμε; Μήπως αν κάποιος μας θύμιζε ποιοι είμαστε, αντί να μας υποτιμά, να ήταν μια καλύτερη προσέγγιση του όλου θέματος; Μήπως αντί για ανερμάτιστη και συχνά άδικη κριτική, που μοιράζει ευθύνες εκεί που δεν πρέπει, να θυμίζαμε στους κατοίκους αυτής της χώρας, ποιοι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ είναι; Μήπως τότε θα είχαμε το κίνητρο να φανούμε αντάξιοι της φυλής μας; Αναρωτιέμαι!
Θα χαρώ να δω σε επόμενο άρθρο σας, το μεγάλο αυτό θέμα, πως δηλαδή χτίζεται ο αυτοσεβασμός σε έναν λαό, που του έχουν στερήσει την αξιοπρέπεια του και την εθνική του υπερηφάνεια και τον έχουν κάνει να πιστεύει ότι είναι ο χειρότερος και με διαφορά.
Βαρέθηκα πια! Μπούχτισα! Κάποιες καραμέλες, όσο κι αν τις πιπιλάμε, δεν λιώνουν ποτέ! Για όλα φταίει το κράτος, οι πολιτικοί, η Μέρκελ, οι Εβραίοι, οι Αμερικανοί, οι Ροκφέλερ, οι εξωγήινοι… Για όλα φταίνε οι άλλοι. ΕΣΥ, ΕΓΩ, ΕΜΕΙΣ ποτέ!
Δε λέω, όλοι έχουν μερίδιο ευθύνης. Όμως, οι ανίκανοι πολιτικοί δεν κατεβαίνουν από τον ουρανό, ψηφίζονται από ΕΣΕΝΑ κι από ΕΜΕΝΑ, δηλαδή από ΕΜΑΣ. Πώς γίνεται να τους ψηφίζουμε και μετά να τους βρίζουμε; Ας το πάρουμε απόφαση: Οι λαοί είναι άξιοι των ηγετών που τους κυβερνούν, είτε αυτό μας βολεύει, είτε όχι. Όσο για τις λαμογιές και τις απάτες, μήπως είναι ίδιον μόνο των ιθυνόντων; Ασφαλώς και όχι! Μια ματιά στην καθημερινή ειδησεογραφία επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές: όποια πέτρα κι αν σηκώσεις στην Ελλάδα, απατεώνα θα βρεις από κάτω. Από τον τελευταίο αγρότη του Έβρου, τον σουβλατζή της γειτονιάς και τον οδηγό του λεωφορείου, μέχρι τον επίορκο δημόσιο υπάλληλο, τον γιατρό, τον εφοριακό, τον δικαστικό. Ώρες – ώρες μάλιστα, στριφογυρίζουν στο μυαλό μου τα λόγια του απολύτως αντιπαθέστατου Θεόδωρου Πάγκαλου «Μαζί τα φάγαμε!», που ξεσήκωσαν χιλιάδες αγανακτισμένους, και σκέφτομαι πως ίσως είναι ό,τι πιο σωστό έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια. Καθένας, στο μέτρο των δυνατοτήτων του, έφαγε και εξακολουθεί να τρώει όσο και όπως μπορεί. Άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο. ΕΣΥ, ΕΓΩ, ΕΜΕΙΣ!
Ή μήπως πιστεύει κανείς ότι αν δεν είχαμε αφήσει κερκόπορτες ανοιχτές, (ΕΣΥ, ΕΓΩ, ΕΜΕΙΣ), η Μέρκελ, το ΔΝΤ, οι τοκογλύφοι και η τρόικα θα ήταν τώρα στο κεφάλι μας; Μάλλον κάτι σάπιο υπήρχε (και υπάρχει) στο βασίλειο της Δανιμαρκίας. Σήψη, γάγγραινα, δυσοσμία!
Ναι, δυσοσμία, σαν κι αυτή που επικρατεί στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών (και όχι μόνο, φυσικά), όπως πληροφορηθήκαμε πρόσφατα. Προσωπικό καθαριότητας δεν υπάρχει στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Πολύ κακό αυτό, πράγματι! Ασφαλώς, απαράδεκτο! Φαγωμάρα στην πανεπιστημιακή κοινότητα – προσλήψεις ή ιδιωτικές εταιρείες; - αφήνουν τους ναούς της γνώσης (λέμε τώρα!) να πνίγονται στο σκουπιδαριό, τις κατσαρίδες και τη μπόχα. Όμως, ας μου λύσει κάποιος την απορία, όλα αυτά τα ποτήρια του καφέ, που βλέπουμε στις φωτογραφίες που ακολουθούν, τα κουτιά από τσιγάρα, τα μπουκαλάκια του νερού, τα τσαλακωμένα χαρτιά και δεν συμμαζεύεται, ποιος τ’ αφήνει πάνω στα έδρανα; ΕΣΥ, ΕΓΩ, ΕΜΕΙΣ! Όλες αυτές οι τσαλαπατημένες αφίσες των πολιτικών/φοιτητικών παρατάξεων που σχηματίζουν βουνά, τι δουλειά έχουν στους διαδρόμους των σχολών; Κακά τα ψέματα, φίλοι μου, λίγο διαφέρει η τωρινή κατάσταση στις σχολές από εκείνη που υπήρχε πριν την έλλειψη καθαριστών..... [συνεχίζει]
Δείτε το άρθρο
Έχετε κάποιο σχόλιο; Εσείς τι λέτε γι' αυτό; Η γνώμη σας είναι σημαντική!
Πατήστε ΚΟΙΝΗ ΧΡΗΣΗ να το μοιραστείτε στο αγαπημένο σας μέσο κοινωνικής δικτύωσης.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Η γνώμη σας έχει σημασία.